“Don’t judge a book by its cover” is zo’n typische uitdrukking voor lezers en boekenbloggers. We weten het allemaal, en toch stink ik er af en toe (bijna) in.

Zo heb ik de laatste tijd een paar boeken gelezen vanuit de collectie van Elly’s Choice. Mijn abonnement voor ebooks bestaat uit de 5 basisboeken, 5 boeken uit het pakket Vrouw en 5 boeken uit het pakket Literatuur. Natuurlijk is het voor mij onmogelijk om alle boeken te lezen en er zitten vaak genoeg boeken tussen die mij totaal niet aanspreken. Maar elke maand zijn er toch ook boeken die op het ooit-te-lezen-lijstje terecht komen.

Mijn ereader gebruik ik vaak in bed bij het nog even lezen voor het slapen gaan. Lekker makkelijk, geen zwaar boek dat ik moeizaam moet openhouden en ik kan de grootte van het lettertype zo aanpassen dat ik het zonder bril kan lezen 🙂 Gezien het moment van de dag kies ik dan vaak voor een wat lichter verhaal, een chicklit, feelgoodroman of iets in die richting. Ik laat mij daarbij leiden door de voorkant van het boek. Eén van de boeken met een voor mij onmiskenbare zoete, vrouwelijke uitstraling is Tulpen & terpentijn van Nina Siegal (the House of Books).

Een mooie, wat dromerig kijkende, vrouw en sierlijke tulpen. Een verhaallijn over een zwangere vrouw die haar geliefde probeert te redden van de galg, in de tijd van de schilder Rembrandt van Rijn. Tja, daardoor verwachtte ik een niet al te diepzinnig verhaal, vergelijkbaar met Ander licht van Rosita Steenbeek (Ambo Anthos), welk boek ik overigens ook via Elly’s Choice heb kunnen lezen. Dat boek is mij, eerlijk gezegd, enorm tegengevallen. Het begint goed, ook met een historische setting in de 17e eeuw, in het gezin van de schilder Matthias Withoos en dan met name dochter Alida. De schrijfster heeft veel aandacht voor sfeerbeschrijvingen, zeker ook waar het gaat om het schilderwerk dat de diverse familieleden voor hun rekening nemen. Maar daarna gaat het voor mij té voorspelbaar door in tot mislukken gedoemde persoonlijke relaties, onbeantwoorde liefdes en het ontwaken van het eigen bewustzijn. Allemaal in redelijk bombastische stijl, veel woorden, veel kleurschakeringen maar geen diepgang. Aardig, maar voor mij niet meer dan dat.

Dus echt te popelen zat ik niet om aan Tulpen & terpentijn te beginnen. Maar gelukkig heb ik het wel gedaan! Hier is de context het schilderij van Rembrandt van Rijn met de naam De anatomische les van dr Nicolaes Tulp. De conservator van het Mauritshuis ontdekt de achterliggende gebeurtenissen die voorafgingen aan deze les. De schrijfster heeft dit weergegeven via een consequent doorgevoerde indeling per persoon. En elke persoon wordt gekenmerkt door zijn of haar belangrijkste eigenschap. De les wordt gegeven door dokter Tulp, hij snijdt in het lijf van Aris ’t Kint. De hoofdstukken vanuit ’t Kint hebben dan ook als titel: Het lichaam. Voor de praktizerende, ambitieuze dokter geldt de kwalificatie De handen. De geliefde van ’t Kint is Flora. Zij heeft het een en ander met hem (en zichzelf) te stellen, maar doet haar uiterste best om hem nog te redden, vanuit het diepst van haar hart, dus zij “heet” Het hart. Het lichaam van de ter dood veroordeelde ’t Kint komt natuurlijk niet zomaar op de tafel bij de dokter. Dit wordt geregeld door beroepssjacheraar Jan de Ritselaer, die dus als De mond wordt aangeduid. Toevalligerwijs is in Amsterdam ook aanwezig de wijsgerige René Descartes, De geest. En uiteindelijk wordt alles beschouwd en beoordeeld door De ogen van Rembrandt.

Al deze personen komen heel persoonlijk aan bod en Nina Siegal weet voor ieder de juiste toon en taal te gebruiken om mij als lezer meer begrip te geven voor de mores en opvattingen in hun tijd. De manier waarop de schrijfster vorm geeft aan de angsten, de ontberingen, de consequenties en de onvermijdelijkheden van alle betrokkenen, was voor mij een verademing. Wat een prachtige roman!

Hoeveel lezers zullen deze heerlijke leeservaring missen door de zoetige voorkant? Het moet toch echt elke keer weer waanzinnig moeilijk zijn voor een uitgever om te bepalen welke uitstraling een boek mee moet krijgen.

De geur van terpentijn en de kleur van schilderen komt uiteraard ook naar voren in de roman Oorlog en Terpentijn van Stefan Hertmans (de Bezige Bij). Deze roman heeft weliswaar ook een historische setting, maar wel van veel minder lang geleden. In deze roman is de invloed van de Eerste Wereldoorlog een zeer belangrijk element. Dit boek hebben we gelezen voor mijn leesclub-in-real-life. Voor sommige leden was het een verbijsterend boek omdat zij zich nog niet eerder verdiept hadden in de ontberingen van destijds en de extreme impact daarvan. In Nederland is die impact door onze “neutrale positie” uiteraard heel anders dan in de ons omringende landen en daardoor heeft het geen grote plaats in ons collectief geheugen. Voor de Belgen ligt dat absoluut anders. Zelf heb ik al meerdere romans gelezen over die periode (zoals het fantastisch indrukwekkende Post voor mevrouw Bromley van Stefan Brijs – Atlas Contact), dus ik kon dit keer bij Oorlog en Terpentijn juist meer aandacht geven aan de beschreven levens. De schrijver doet dat aan de hand van cahiers die hij van zijn grootvader heeft gekregen. Het geeft een heel persoonlijk beeld van kwetsbare mensen in een ontwrichtende en ontwrichte maatschappij. Om stil van te worden.

Dus mocht je in zo’n fase zitten dat je even niet weet wat je moet lezen, dan zijn mijn aanraders Tulpen & terpentijn en Oorlog en Terpentijn. Laat je even weten of je uiteindelijk mijn mening deelt?

Veel leesplezier!

theonlymrsjo

Bij het nalezen van deze blogpost bekroop mij zelf het gevoel dat het lijkt alsof ik reclame maak voor Elly’s Choice. Hoewel ik je inderdaad kan aanbevelen een abonnement te nemen, hecht ik er voor de duidelijkheid aan te melden dat deze blogpost op geen enkele wijze door wie of wat dan ook is gesponsord.