“You’ve got mail”

Een professor (op leeftijd) klassieke talen, zeer gewaardeerd door andere academici om zijn kennis en kunde. Geen vrouw, geen kinderen, geen spectaculaire hobby’s. Heb jij al een beeld van hem? Zie jij hem al door zijn studeerkamer schuifelen, tussen de stoffige stapels boeken en publicaties? ’t Is toch wat, al die vooroordelen 🙂 En ondanks het feit dat ik zelf een gymnasiale opleiding heb genoten en nog steeds een fascinatie heb voor het oud-Grieks, had ik zelf ook meteen die setting in gedachten. Het was dan ook verrassend om te merken dat de professor in de roman Peachez, een romance van Ilja Leonard Pfeijffer (de Arbeiderspers) wel degelijk over een computer en een mailprogramma beschikt.

Via die computer ontvangt hij op een gegeven moment een mail van een onbekende afzender. Daarin wordt een gezegde in het Latijn verkeerd aangehaald en tja, als je professor klassieke talen bent, kun je het natuurlijk niet laten om even een corrigerende mail terug te sturen. En daarmee komt een steeds intensievere communicatie tussen Sarah (zoals zij zich in eerste instantie noemt) en de ik-figuur tot stand.

Al vrij snel in het boek is duidelijk dat er iets gebeurd is waardoor de professor in bijzondere omstandigheden verkeert, meer in het bijzonder: hij zit vast in de gevangenis. De roman behelst dan ook zijn persoonlijk relaas hoe het zo ver gekomen is. Hij benadrukt daarbij dat Sarah/Peachez geen enkele blaam treft. Sarah geeft zich in de mailwisseling steeds meer bloot en bekent op een gegeven moment dat haar naam Peachez is. Door de manier waarop zij zich openhartig en kwetsbaar opstelt in de berichten, gaat de professor steeds meer voor haar voelen en wil hij haar helpen om uit haar (financieel) uitzichtloze situatie te komen.

De postbode belt altijd tweemaalDeze persoonlijke vertelvorm van iemand die opgesloten zit in een cel, bracht mij de klassieker De postbode belt altijd twee keer (James M. Cain) in herinnering. In dit boek gaat het om het relaas van de hoofdpersoon Frank die uiteindelijk een ander van het leven berooft, dit alles vanwege een passionele, heftige liefdesrelatie. Of het bij Pfeijffer ook om een moord gaat en zo ja op wie, laat ik in het midden, maar de spanning loopt steeds verder op. De drang om Peachez helemaal voor zichzelf te hebben, is een uitstekende drijfveer voor het handelen van de voorheen wat stijve professor.

Het is fascinerend om te merken hoe de schrijver de lezer steeds verder meeneemt in de gekte die over de professor komt. Hij kan simpelweg niet anders handelen dan hij doet. Als buitenstaander is het altijd makkelijk om te concluderen dat iemand wel heel erg makkelijk met beide ogen open in de valstrik stapt, maar toch voel je dat het voor hem onvermijdelijk is. Eigenlijk gunde ik hem ook een “goede afloop”, maar tegelijkertijd jeukt het ook wel dat hij zich zo mak als een lammetje naar de slachtbank laat leiden. Het lijkt wel alsof hij niet anders wíl.

Het was een aparte leeservaring. Ik kan mij bijvoorbeeld totaal niet herinneren of de naam van de professor ergens in het boek wordt prijsgegeven. Verder heb ik ook geen idee waar het verhaal zich geografisch afspeelt (ik vermoed Italië). Pfeijffer heeft een waargebeurd voorval als basis gebruikt voor deze roman, maar verder is het toch echt helemaal zijn verdienste dat hij de professor als een echt persoon weet vorm te geven met een zeer geloofwaardig leven. Hij heeft er minutieus voor gezorgd dat alles in het boek klopt. Een classicus heeft nu eenmaal een andere vocabulaire dan, laten we zeggen, een gemiddelde misdadiger. Door deze achtergrond wordt het verhaal neergezet in prachtige, zwierige, met klassieke woorden en gezegden doorspekte taal. En hoe verder je komt in het verhaal, hoe meer je meekrijgt van de humoristische kantjes van de gebeurtenissen en overwegingen.

detussenkomstDe professor vertoont overeenkomsten met Paul Kastelein uit de roman De tussenkomst van Joris van Os (Uitgeverij De Brouwerij – Brainbooks). Een uitgerangeerde hoogleraar planologie weet zich geen raad met zijn leven, maar nadat hij een nieuwe buurvrouw heeft gekregen, raakt hij er steeds meer van overtuigd dat zij zijn (onzichtbare) hulp nodig heeft. En daar gaat hij in een heel broeierige sfeer en met steeds meer aan waanzin grenzende passie voor zorgen. Absurdistisch, meelijwekkend en humoristisch tegelijk.

Van Ilja Leonard Pfeijffer heb ik nog klaarliggen zijn zeer bekende boek La Superba. Qua omvang is La Superba meer omvattend dan Peachez, een romance, maar of dat qua inhoud ook het geval is, weet ik nog niet. Als de schrijfstijl net zo aantrekkelijk is, heb ik nu in ieder geval voldoende stimulans om dat boek ook eens ter hand te nemen.

Mijn dank gaat uit naar de Arbeiderspers, want deze uitgeverij was zo vriendelijk mij een leesexemplaar toe te zenden. Hoewel ik zeer regelmatig gebruik maak van mijn ereader, heb ik voor het schrijven van een leeservaring een voorkeur voor een papieren exemplaar. De vorm, de omvang, de uitvoering, het lettertype, het papier en dergelijke is namelijk naar mijn idee mede bepalend voor de leeservaring. Peachez, een romance is prachtig uitgevoerd, ligt goed in de hand en leest prettig. Echt een aanwinst voor ieders boekenverzameling.

Veel leesplezier!

theonlymrsjo

4 comments: On “You’ve got mail”

  • Het vocabulaire van de classicus – dat kun je Pfeiffer wel toevertrouwen.

    En La superba is fantastisch! Veel plezier daarmee alvast.

    • Het zit natuurlijk volledig “tussen de oren”, maar bij een roman van rond de 350 of meer pagina’s heb ik meer het gevoel dat ik het moet “plannen” om tijd te nemen voor het lezen. Dat gaf tot nu toe bij La superba dus een hobbeltje en de eeuwige twijfel welk boek voorrang zou moeten krijgen. Peachez was een aangename kennismaking, dus La superba is met stip gestegen.
      Dank voor je reactie.

  • Oeh deze kende ik nog niet, maar ik ben nu wel erg nieuwsgierig geworden!

  • Ook benieuwd geworden na jouw recensie.

Leave a reply:

Your email address will not be published.