Man, man, man, waarom ben ik óóit boekenblogger geworden? Hoe heb ik óóit kunnen verzinnen dat ik mijn mening over een gelezen boek in maximaal 1000 woorden zou kunnen
Tag: sfeer
Een man, een vrouw, twee dochters en een zoon. Een paar periodes van een aantal jaren, waarbinnen de familieleden hun levens etaleren. Je ziet ieder van hen ouder worden en
Zo’n twee jaar geleden heb ik kennisgemaakt met twee ontzettend aardige, spontane vrouwen. Zij bleken een stel te zijn en één van hen was op dat moment in verwachting.
Ik reed laatst op de Afsluitdijk. Dat is op zich niets bijzonders, zeker niet als je weet dat ik onlangs ben verhuisd naar de Noordoostpolder terwijl het centrum van
Er zijn van die boeken waar niet dóórhéén te kómen is. Van die boeken waarin je na een pagina of 25 maar weer opnieuw begint omdat je niet in het
Ken jij het ook nog van vroeger? Van die grote stukken kauwgom waar je na flink kauwen mooie, stevige bellen mee kon blazen? En die vervolgens stuk klapten (in
“Don’t judge a book by its cover” is zo’n typische uitdrukking voor lezers en boekenbloggers. We weten het allemaal, en toch stink ik er af en toe (bijna) in.
Sinds een kleine drie jaar schrijf ik voor mijn boekenblog. Er zit niet echt een regelmaat in mijn publicaties, de enige regelmaat komt eigenlijk doordat ik altijd graag meedoe
Het is nu ongeveer een week geleden dat ik de roman Verman je van Filip Rogiers (Uitgeverij Polis) heb uitgelezen. En ik weet nog steeds niet of ik dit boek
De roman De kinderen van de kolonel van de Iraanse schrijver Mahmud Doulatabadi (De Geus) heeft meer dan een jaar bij mij op de stapel nog-te-lezen boeken gelegen. Er zijn