Ik vermoed dat elke lezer hier wel eens “last” van heeft: vooraf heb je door de informatie over een te verschijnen of recent verschenen roman al meteen een beeld bij de inhoud. Dat beeld wordt ingekleurd door je eigen levenservaringen en de context waarin je het thema zelf plaatst. Als dan vervolgens het boek (heel) anders blijkt te zijn dan jouw verwachting, dan ben je even uit balans. Ik merkte dit bij het lezen van de roman In verband met de kinderen. Dit boek is geschreven door Machteld Bouma en uitgegeven door Uitgeverij Artemis & co (Ambo Anthos). Het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van Wendolyn, die een relatie aangaat met de al wat oudere Eric. En Eric neemt 3 kinderen in zijn kielzog mee. Anders gezegd: Wendolyn wordt stiefmoeder. Uit de informatie die ik over deze roman had gelezen, begreep ik dat het leren omgaan met stiefouderschap de rode draad in het boek zou zijn. En daarmee was mijn interesse gewekt. Ik ben namelijk zelf al jaren stiefmoeder van de twee kinderen van mijn lief.
En bingo! Door mijn eigen ervaringen was ik er al van overtuigd hoe het verhaal van Wendolyn zich zou ontwikkelen. “Onze” kinderen (ja, zo voelt het echt) zijn inmiddels op een leeftijd dat zij als studente en bijna-student hun eigen weg gaan vinden. Maar toen ik in hun leven kwam, zaten zij in de leeftijdscategorie waarin de kinderen van Eric zitten op het moment dat hij een relatie met Wendolyn aangaat. Daarom had ik mijn eigen mentale filmpje over hoe het Wendolyn zou vergaan al klaar vóórdat ik begon te lezen. Al snel begon ik mij behoorlijk te ergeren aan haar opvattingen en (in mijn ogen) egoïstische gedrag. Haar onbekendheid met het leefwereldje van kinderen was herkenbaar, maar het stoorde mij dat ook gedurende de verder ontwikkelende relatie van Wendolyn met de kinderen, zij af en toe weinig inlevingsvermogen liet zien. Het zijn per slot van rekening wel de kinderen van je partner. Toch? Of is dat bij Eric en Wendolyn anders?
Ik kon mijn vooringenomenheid pas loslaten toen ik mij realiseerde dat in deze roman veel meer aspecten aan de orde komen dan “alleen maar” het stiefouderschap. Het verleden van de ouders van Wendolyn, de familiegeschiedenis van Eric, de invloed van zijn ex-vrouw en haar nieuwe partner, de persoonlijke ontwikkeling van de drie kinderen zijn belangrijke elementen in dit boek. En uiteindelijk blijkt de titel de lading van het boek wel heel mooi te dekken: het gaat niet alleen om de invloed van de aanwezigheid van de kinderen in haar leven, maar ook om de band die je met niet-eigen kinderen kan opbouwen.
Mijn frustratie kwam nog even terug bij de eigen-kinderwens van Wendolyn. Persoonlijk vind ik het jammer dat dit in deze roman aan de orde werd gesteld. Het geeft mij, als moeder zonder eigen kinderen, toch weer het gevoel dat het “niet normaal” is dat je zelf niet de behoefte hebt aan een kind van jezelf.
Beroepshalve kom ik overigens regelmatig mensen tegen die met elkaar en elkaars kinderen een nieuw gezin gaan vormen. Dit vormen van een stiefgezin gaat niet vanzelf. Als jij in zo’n situatie bent of je kent iemand die graag van de nieuwe ontwikkelingen een succes wil maken, dan raad ik je van harte het boek Hoe maak je een succes van je nieuwe gezin? aan. In dit boek wordt informatie gegeven over hoe het functioneren binnen een nieuw gezin en een checklist (het Stiefplan) van onderwerpen waarover het verstandig is om tijdig over na te denken. En ik vind het dan weer een grappig detail dat in ieder geval één van de schrijfsters van dit boek zelf stiefmoeder is 🙂
Uiteraard gaat mijn dank uit naar Artemis & co voor het beschikbaar stellen van een leesexemplaar van In verband met de kinderen. Heb jij dit boek inmiddels ook gelezen? Ik ben erg benieuwd naar jouw leeservaring, met name als jij zelf in een andere leefsituatie verkeert. Laat het weten als commentaar bij deze blogpost of via mijn Facebookpagina Theonlymrsjo.
Veel leesplezier!
theonlymrsjo
2 comments: On Stiefmoeder of liefmoeder?
Mooie recensie, deze komt op mijn lijstje.
Ik ben een “stiefkind”, al was ik al bijna 25 toen mijn vader zijn tweede vrouw tegenkwam dus ik heb haar nooit als moeder gezien, eerder een mooie aanvulling. Nu mijn ouders beide niet meer leven ben ik enorm blij dat zij er nog is.
Wat een warme reactie! Fijn dat jij haar aanwezigheid zo ervaart.