“Maar dat zijn toch kínderboeken?! Of misschien net aan jeugdboeken. Maar dat léés jíj, als vergevorderde vijftiger, toch zeker niet meer. Wat heb je dáár nou aan??” Zulke zinnen
Auteur: johanna
Vakantie! Wat is dat toch een heerlijk gevoel. Gewoon even een periode zonder werkverplichtingen, een periode om naar eigen vrije keus in te richten. Meestal maak ik een waslijst
“De dominee van Urk, die zou op Schokland preeken, maar door ’t ruischen van de zee, was hij zijn preek vergeten.” Ach ja, zo’n versje, dat kent toch iedereen?
Met een diepe zucht sloeg ik het boek dicht. Mijn man kijkt mij vragend aan: “Uit?” Ik knik voorzichtig. “Nou”, zegt mijn lief, “dan begint nu het rouwen.” Hij
Och jóngens, wat ben ik blij dat de Boekenweek weer achter de rug is. Ál die berichten in alle media, je kon geen krant openslaan of de tv aanzetten
Heb je mij gemist? Heb ik nog mensen over die geinteresseerd zijn in mijn blogposts? Ik hoop het van harte. Maar ik begrijp het ook als sommigen zijn afgehaakt.
Ben jij al naar de Barbie film geweest? Nee? Ik ook niet 🙂 Ik heb trouwens nooit een Barbie gehad, wel een aantal Sindy’s die ik destijds een stuk
Het is toch echt wel iets magisch, hoor. Dat een auteur met louter woorden een wereld kan schetsen van een familie, zo overtuigend dat je ruimschoots binnen de 250
Toen oma Nonne, mijn grootmoeder van vaderskant, in de zomer van 1972 overleed, was ik 5 jaar oud. Zij woonde op Schiermonnikoog en wij waren (zoals gebruikelijk) voor de
Toen ik op de basisschool zat (destijds heette dat nog de lagere school) droeg ik elke dag een grote strik in mijn haar. Niets bijzonders, zou je nu misschien