Heb je mij gemist? Heb ik nog mensen over die geinteresseerd zijn in mijn blogposts? Ik hoop het van harte. Maar ik begrijp het ook als sommigen zijn afgehaakt. Het is immers meer dan 7 maanden geleden dat ik iets heb gepubliceerd. Winterslaap? Was het maar waar!

Korte samenvatting: het leven kwam er even keihard tussendoor.

Eind augustus (2023) kreeg mijn broer een hersenbloeding. Hij is mijn enige broer, heeft geen partner en/of kinderen. Dus vond (en vind) ik het vanzelfsprekend dat ik mij intensief met zijn situatie ging bezighouden. Een flink aantal weken revalideren in een overigens schitterende omgeving in Friesland (lees: voor mij drie á vier keer per week ‘s-avonds drie kwartier heen en daarna weer drie kwartier terug) en daarna met alle handicappen die hij vooralsnog nog heeft, terug naar huis. Klinkt simpel, maar het feit dat hij op een waddeneiland woont, maakte de logistieke operatie er niet eenvoudiger op. En zijn huis was niet meteen heel erg geschikt om verder te revalideren. Dus sinds het bijna einde van de zomer zijn mijn man en ik wekenlang bezig geweest met heen en weer rijden, opruimen, weggooien, klaar zetten en duimen dat het herstel goed zou doorzetten.
Nu kom ik uit een familie waarin we niet graag of snel klagen en dat doe ik dus ook niet (en mijn broer ook niet). Mijn broer weet zich inmiddels aardig zelf te redden (hoewel de eerste verdieping van zijn eilanderhuisje vanwege de wiebelige wenteltrap nog een no-go-area is), maar hij heeft geen gevoel aan de volledige linkerkant van zijn lichaam. Hij moet bijvoorbeeld met zijn linkervoet op de grond stampen om te “weten” dat hij met zijn voet op de grond staat, hij moet geconcentreerd met zijn linkerhand een kopje oppakken én geconcentreerd blijven om het kopje ook te blijven vasthouden, want hij voelt niet dat hij iets in zijn hand heeft. Het kan allemaal veel erger, maar lastig is het wel.

En verder kreeg ik in oktober te horen dat er een soort van reorganisatie ging plaatsvinden bij het bedrijf waar ik op dat moment bijna 15 jaar werkte. Als gevolg daarvan werd mij en mijn 4 collega’s vriendelijk doch dringend gevraagd om uit te kijken naar een andere werkkring. Lang verhaal kort: dat was voor mij een belangrijk zetje om mijn sluimerende plannen om een eigen bedrijf te starten, daadwerkelijk te gaan verwezenlijken. Dus inmiddels heb ik een inschrijving bij de Kamer van Koophandel, heb ik een BTW-nummer en ben ik druk met het werven van klanten. Dat alles doe ik onder de naam O-JA, wat staat voor onafhankelijk juridisch advies en mediation.

Mijn specialiteiten betreffen vooral het erfrecht en het personen- en familierecht, oftewel met al je (juridische, financiële en fiscale) vragen over de gevolgen van het aangaan van een relatie (in de vorm van een huwelijk, een geregistreerd partnerschap of als samenwoners) kun je bij mij terecht, maar ook met al je vragen tijdens de relatie (kloppen de eerder gemaakte afspraken nog met de manier waarop jullie nu samenleven) en ook met alles wat komt kijken bij het einde van een relatie (door overlijden of door uit elkaar gaan). De website staat in de steigers. Zodra ik weer iets meer tijd daaraan kan besteden, gaat het online. Wat heerlijk dat ik mijn lees- & leefblog nu even schaamteloos kan gebruiken om mijn eigen praktijk te promoten 🙂

Tussen al deze perikelen door vond ik weinig tijd en met name weinig focus voor lezen, laat staan voor bloggen. Langzaam maar zeker kom ik nu weer in een nieuwe fase, waarin ik meer regie over mijn eigen tijd heb. Ik heb het lezen weer voorzichtig opgepakt en ben blij dat ik het niet verleerd heb om mij volledig aan een boek over te geven. En het blijft bijzonder om te merken dat sommige boeken die ik bijna achteloos uit de bibliotheek meeneem, vaak zo goed aansluiten bij mijn stemming of levensfase. Zoals met Verwondering van Katherine May (Nieuw Amsterdam). Ik kon met de hoofdpersoon meevoelen dat haar leven wat was stilgevallen. Bij haar kwam dat mede door de COVID-19 periode en door de verstilling en verstikking van het verplicht in je eigen bubbel blijven. Aan de hand van de 4 elementen (aarde, water, vuur en lucht) probeert zij beter te begrijpen wat er aan de hand is en probeert zij haar leven weer op gang te krijgen. Twijfel alom, over zichzelf, over haar kindje, over het nu en straks. Maar ook de wil om weer meer één geheel te worden. Om vooruit te kunnen komen, moet je soms eerst even terugkijken. Vroeger kon zij bijvoorbeeld enorm genieten van zwemmen in open water in gezelschap van vriendinnen, waarom lukt dat nu niet meer? Zij reist het hele land door om op bijzondere plekken de natuur te ervaren en te voelen wat dat met haar doet. Vol verwondering en met bewondering en meer aandacht beziet zij haar omgeving en checkt zij haar gevoelsleven. Interessant boekje, een aanrader als je zelf ook even een pas op de plaats wil of moet maken.

Mijn leven tijdens de afgelopen maanden kwam dus enigszins tot stilstand. Het weggaan bij het bedrijf waar ik heel veel tijd en energie in heb gestoken, voelt toch ook een beetje als rouwverwerking. Het feit dat mijn broer een aantal functionaliteiten is kwijtgeraakt, is ook een soort afscheid nemen. Ik kan dat alleen maar langs de zijlijn zien gebeuren. En tegelijkertijd komen er allerlei nieuwe, spannende uitdagingen voorbij, zowel voor mijn broer om zijn leven weer opnieuw vorm te geven als voor mij. Niet alleen maar in mijn nieuwe rol als zzp’er, maar zeker ook wat betreft het weer nieuw leven inblazen van mijn lees- & leefblog. Wordt vervolgd!

Veel leesplezier!

theonlymrsjo