Wat maken we het onszelf soms toch moeilijk! Nee, herstel, opnieuw: wat maak IK het mijzelf soms toch moeilijk. Sinds half augustus van dit jaar heb ik geen blogpost
Tag: Prometheus
Ik weet het niet. Ik weet simpelweg niet wat ik wil schrijven over De hemel is zwart vandaag van Ralf Mohren (Meulenhoff). Het lijkt op zijn vorige roman Tonic
Nog niet zo lang geleden las ik toevallig de roman Het universum tegen Alex Woods van Gavin Extence (Prometheus). Een doorlopende verhaallijn in dit boek is het feit dat de
Verbijsterend, ontnuchterend en hilarisch tegelijk. Dat is de kortste samenvatting die ik kan geven van Het universum tegen Alex Woods van Gavin Extence (Prometheus). Deze roman (in principe een
Ik ben goed in het neerzetten van een structureel plan van aanpak en het regelen van een efficiënte planning. Minder goed ben ik in het mij houden aan die
Vertel eens: heb jij Anna Karenina van Tolstoj gelezen? En Naar de vuurtoren van Virginia Woolf? En hoe zit het met Moby Dick van Herman Melville, Het grauwe huis van Charles
Ik heb het druk, erg druk. Of ik maak mij druk, te druk. Hoe dan ook, de laatste tijd heb ik bar weinig gelezen en navenant nog minder geblogd.
Eigenlijk ben ik gewoon boos. Boos op de schrijver. Hoe durft hij zo’n boek te schrijven. Een boek in een boek. Of een boek over een boek. Of twee
Van het een komt het ander, want een balletje kan raar rollen. En als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan. Clichés. Zo
“Comment allez-vous?” “Il fait froid” “Je voudrais une tasse de café, s’il vous plaît”. Dit soort zinnetjes gaat mij prima af. Een gesprek in het Frans hoort ook nog