Ik wil graag iets met jou afspreken. Ik wil graag afspreken dat jij de roman Stephen Florida van Gabe Habash (Nieuw Amsterdam) leest en dat wij over zo’n 2
Tag: Podium
Soms lees je de informatie over een boek op de website van de uitgever en wéét je gewoon meteen dat je dat boek absoluut wilt lezen. Zonder dat je
Hoe kan het toch dat een romanverhaal over twee jongens die in een gezin opgroeien dat op geen enkele manier lijkt op het gezin waarin ik ben opgegroeid, over
Er zijn van die songs die eens in de zoveel tijd in mijn hoofd zitten en daar dan urenlang (en als ik “pech” heb: dagenlang) blijven. Vaak is er
Het schoolplein van mijn lagere school bestond uit de beslotenheid van een Amsterdamse stadstuin. Volledig betegeld en omheind met een hoge stenen muur. Op de speelplaats was in de
Broeierig. Ongemakkelijk. Dat zijn woorden die blijven hangen na het lezen van de roman Muidhond van Inge Schilperoord (Uitgeverij Podium). En je moet maar durven: een verhaal schrijven met
Ik ben opgegroeid in een zogenaamde “nette wijk” in Amsterdam(-Zuid). Wij woonden in een portiekwoning en in het portiek naast ons, op de hoek, woonde op de benedenverdieping een
“Het is maar een boek. Gewoon een boek. Zoals er zo veel zijn.” Dit kan ik als een mantra blijven herhalen, maar geloven ga ik het niet. Want Alleen
Wat is dat toch verraderlijk. Zo’n dun boekje, een bundeltje gedichten. Maar oh, wat een inhoud! Zo razend knap dat iemand (in dit geval Ingmar Heytze) met een paar
Wat is dat toch? Waarom is het ene boek “wel aardig” maar niet bijzonder en het andere boek een juweeltje? En waarom is zo moeilijk om over een mooi