Het is toch echt wel iets magisch, hoor. Dat een auteur met louter woorden een wereld kan schetsen van een familie, zo overtuigend dat je ruimschoots binnen de 250
Tag: debuutroman
Ik moest de laatste dagen denken aan een scène van Monty Python, namelijk het filmpje over de grappigste grap ter wereld. Die grap is zó grappig dat je je
Vader-zoonrelaties. Vaak genoeg leidt dit tot bijzondere, indringende en menselijke romans. Zoals in het door mij al vaker aangehaalde Joe & ik van Mireille Geus (Lemniscaat) en De eerste maandag van
In de (volledig verbouwde) boerderij naast de onze wonen Polen. Een stuk of 12. Of 20. Dat weet ik niet precies, want het is huisvesting voor zogeheten arbeidsmigranten en
Het schoolplein van mijn lagere school bestond uit de beslotenheid van een Amsterdamse stadstuin. Volledig betegeld en omheind met een hoge stenen muur. Op de speelplaats was in de
Mijn vader ging eens (een eeuwigheid geleden) met mijn broer wandelen. Mijn broer was toen ongeveer 6 jaar oud. Wij woonden in Amsterdam aan een pleintje. Prominent op dat
Overal is wel wat. In elke familie, in elk gezin en in willekeurig welke relatie zijn er eigenaardigheden. In relatieve zin en soms zelfs in absolute zin. En dan is
“Comment allez-vous?” “Il fait froid” “Je voudrais une tasse de café, s’il vous plaît”. Dit soort zinnetjes gaat mij prima af. Een gesprek in het Frans hoort ook nog
Afgelopen zondag 8 september was het weer zover: een “bijeenkomst” van de twitterleesclub Leestweeps. Gedurende 2 uur zit ik dan geconcentreerd achter mijn laptop in zo min mogelijk tekens