Mijn vader ging eens (een eeuwigheid geleden) met mijn broer wandelen. Mijn broer was toen ongeveer 6 jaar oud. Wij woonden in Amsterdam aan een pleintje. Prominent op dat pleintje aanwezig was een enorme boom. Mijn vader heeft nog vele jaren aangehaald dat mijn broer, als klein kereltje, toen aan hem vroeg: “Pappa? Staat die boom daar wel echt?” Natuurlijk had hij kunnen antwoorden: loop er maar eens tegenaan, dan weet je het wel. Maar mijn vader is in zijn leven veel bezig geweest met spirituele, mystieke en esoterische onderwerpen, overigens vanuit een diepgevoeld religieus besef. Mijn vader zag in die vraag van zijn zoontje daarom meer een aanwijzing voor hemzelf, om na te denken over materie, werkelijkheid en waarheid.

Het was voor mij dan ook een leuke ervaring om de roman Tijdloos te lezen, geschreven door Sybold Deen. In deze roman heeft de hoofdpersoon een aantal bijzondere zaken meegemaakt en enige pijnlijke levenservaringen. Hij gaat op onderzoek uit naar het hoe en waarom van die ervaringen, wat tegelijkertijd neerkomt op zelfonderzoek. Er volgt een wonderlijke combinatie van dromen, visioenen, ontbreken van tijdsmeting en simultaan lopen van in oorsprong chronologische gebeurtenissen. Daar dwars doorheen ontwikkelt zich nog een prachtige liefdesrelatie, wordt een oude relatie afgesloten en heeft de hoofdpersoon ook nog te maken met een dementerende vader. Genoeg onderdelen om een goed gevuld verhaal neer te zetten. En zoals de titel al doet vermoeden is er een hoofdrol weggelegd voor tijd in al zijn verschijningsvormen. Wat ís tijd? En is dat voor iedereen hetzelfde? En zou het ook mogelijk en te accepteren zijn dat alle ontwikkelingen al gebeurd zijn, dat alles al bestaat en dat het alleen nog de vraag is welke ontwikkeling jij, op dit moment in jouw leven, “ziet”. Er is een voortdurend spel met de elementen waarheid, werkelijkheid en tijd.

In mijn gesprekken met mijn vader hebben verschillende theorieën de revue gepasseerd. De oude filosofen en ook de meer moderne denkers kwamen op tafel (waarbij keer op keer bleek dat mijn vader beter op de hoogte was dan ik 🙂 ). Uitermate interessante discussies waren het gevolg, zelden met het idee dat we “de kwestie” hadden opgelost. Maar misschien is oplossen niet het ultieme doel, misschien is juist het bewust zijn en het zelfstandig blijven nadenken veel essentiëler. Dat illustreerde hij met de anekdote over de drie monniken die al biddend met elkaar door een bos wandelden. Uiteindelijk bereiken zij de bosrand en zien daar in het vroege ochtendlicht een waterdruppel aan een struik hangen. De één ziet een robijnrode kleur in de druppel, de ander ziet een diepblauwe glans, terwijl de derde monnik ervan overtuigd is dat de druppel parelmoerwit is. Dezelfde druppel, maar afhankelijk van lichtval, eigen blik en verwachtingspatroon heeft die druppel tegelijkertijd meerdere verschijningsvormen. Wat is dan werkelijk? Wie spreekt er dé waarheid?

Misschien zitten we, als samenleving, inderdaad bij Plato in de grot: door het licht dat van achter ons naar binnen valt, zien we niet de werkelijkheid, maar slechts een afspiegeling daarvan, die wij overigens voor de werkelijkheid houden. Ik ben hier graag mee bezig, helaas gun ik mijzelf slechts zelden “de tijd” om mij verder in deze onderwerpen te verdiepen. Wat ik een erg leuk boek over filosofie vind is het heerlijke, vermakelijke Filosofie voor beginners van Donald Palmer, uitgegeven bij Unieboek Uitgeverij Het Spectrum. De zo nu en dan ingewikkelde theorieën worden ondersteund en uitgelegd met behulp van cartoonachtige tekeningen. Het staat bij mij al jaren in de kast, maar in voorbereiding op deze blogpost ontdekte ik dat het nog steeds verkrijgbaar is.

Sybold Deen geeft in het nawoord zelf aan dat het in Tijdloos om fictie gaat (en ik hoop dat hij de terloopse opmerking over het eventueel afmaken van het verhaal over de reis naar Mars, serieus neemt). Is het goed geschreven? Als het echt om zinsconstructie, taalgebruik, stijlfiguren en dergelijke gaat, dan is mijn antwoord dat het zeker niet het allerbeste schrijfproduct aller tijden is. Deen heeft een vrij concrete schrijfstijl, die ondanks het onderwerp weinig aan de verbeelding over laat. Heeft dat mij gestoord of afgeleid? Absoluut niet. Ik heb genoten van Tijdloos. Het bracht voor mij veel herinneringen en emotionele ankers naar boven, het heeft een positieve verhaallijn, waarbij de hoofdpersoon en zijn partner zicht hebben op een mooie toekomst.

Als je in bent voor eens iets anders, dan raad ik jou deze roman zeker aan. Het past je naadloos of het past helemaal niet. Daar kom je snel genoeg achter.

Veel leesplezier!

theonlymrsjo

Tijdloos is uitgegeven via Lycka till Förlag. Mijn dank gaat uit naar de distributeur en de auteur zelf, voor het contact opnemen en beschikbaar stellen van een leesexemplaar.