Een boek met een mooi begin, een meanderend tussenstuk en uiteindelijk een duidelijk eind. Voor vele lezers het ideale concept. Voor die lezer heb ik een advies: lees de
Tag: sfeer
“Het is maar een boek. Gewoon een boek. Zoals er zo veel zijn.” Dit kan ik als een mantra blijven herhalen, maar geloven ga ik het niet. Want Alleen
Voor mijn literatuurlijst voor het eindexamen middelbare school, halverwege de jaren tachtig, las ik De avonden van Gerard Reve. Het boek als zodanig vond ik toen eigenlijk niet zo
Wat kan een mens zich toch vergissen! Wat kun je door een eigen vooringenomenheid totaal op het verkeerde been worden gezet. Dat overkwam mij bij Dertig dagen van Annelies
Waar zal ik beginnen? Begin ik netjes bij het begin of leg ik juist eerst de nadruk op het eind? Begin ik met te vertellen dat ik met deze
Als kind kon ik uren zoet zijn met zelfverzonnen schrijfspelletjes. Ik gaf mijzelf dan allerlei opdrachtjes, zoals het in spiegelbeeld schrijven van woorden en zinnen of ondersteboven of met
Tja. Daar zaten we dan. De leden van de boekenbloggersleesclub Een perfecte dag voor literatuur keken elkaar een beetje beteuterd aan. Figuurlijk gesproken, want zo vaak zien wij elkaar
De afgelopen periode had ik door twee boeken weer een duidelijk voorbeeld van (ongepland) parallel lezen, te weten door Kinderen van het ruige land van Auke Hulst (Ambo Anthos, eerder
Eigenlijk ben ik gewoon boos. Boos op de schrijver. Hoe durft hij zo’n boek te schrijven. Een boek in een boek. Of een boek over een boek. Of twee