Ik weet het niet. Ik weet simpelweg niet wat ik wil schrijven over De hemel is zwart vandaag van Ralf Mohren (Meulenhoff). Het lijkt op zijn vorige roman Tonic
Tag: de bezige bij
Soms heb je gewoon een zetje nodig. Dit keer kwam het zetje van @Leestweeps. Voor zover je nog niet van Leestweeps hebt gehoord: het is een internetleesclub die met een
Ik gooi er maar weer eens een flinke dot jeugdsentiment tegenaan: wie kent nog de serie Alias Smith and Jones? Twee oorspronkelijke “outlaws” die het Amerika van het einde
Volgende maand (april) word ik 50. Echt waar. Ik kan er niets aan doen, het gaat vanzelf. En ik omarm die leeftijd van harte, al is het maar omdat
“Don’t judge a book by its cover” is zo’n typische uitdrukking voor lezers en boekenbloggers. We weten het allemaal, en toch stink ik er af en toe (bijna) in.
Op de lagere school had ik een klasgenootje dat halverwege onze schooltijd van Amsterdam-Zuid verhuisde naar een plaats in het Gooi. Met een vriendinnenclubje gingen wij af en toe
Soms zit het mee, soms zit het tegen. Dit keer zat het voor mij tegen. Zó tegen dat ik de roman waarover ik vandaag zou bloggen, niet heb uitgelezen.
“Het is maar een boek. Gewoon een boek. Zoals er zo veel zijn.” Dit kan ik als een mantra blijven herhalen, maar geloven ga ik het niet. Want Alleen
Voor mijn literatuurlijst voor het eindexamen middelbare school, halverwege de jaren tachtig, las ik De avonden van Gerard Reve. Het boek als zodanig vond ik toen eigenlijk niet zo