Er zijn van die boeken waarbij je vooraf al vermoedt dat je straks spijt voelt dat het uit is. In die categorie hoort absoluut Drie dingen over Elsie van
Tag: Orlando
Drugs en hallucinerende middelen, ik loop er met een grote boog omheen. Grotendeels omdat ik er niet op zit te wachten de controle over mijzelf kwijt te raken. En
“Ik ben misschien te laat geboren of in een land met ander licht; ik voel me altijd wat verloren, al toont de spiegel mijn gezicht.” Ik vermoed zomaar dat
Zo. De decembermaand is voorbij, de meeste nieuwjaarsrecepties en -borrels zijn achter te rug. Hoog tijd voor weer eens een blogpost. In 2018 las ik minder dan ik had
De kinderen van mijn lief hebben het goed voor elkaar. Zij hebben een extra “moeder” (ik, zei de gek) en een extra “vader”. Die laatste heeft een spelletjes-tic en
Weet je, soms ben ik gewoon “blanco”. Dan heb ik een boek gelezen en heb ik genoten, maar is er niet direct één bepaalde kwestie in het boek of
Een oude kleurenfoto met daarop twee jonge mannen en een jonge vrouw. De armen om elkaar heen geslagen. Een drie-eenheid. Zij stralen blijdschap, levenslust en liefde uit. Zo mooi
Een Hollandse zomer. Af en toe stralend mooi, maar vaak luidt de tekst van de weersverwachting: overwegend wisselvallig. “Regen is goed voor de tuin en voor het land”. Dat
“Núver”. Dat was een woord dat mijn vader (met familie-roots op Schiermonnikoog) wel eens gebruikte als het Algemeen Beschaafd Nederlands tekort schoot. Het is een bepaald gevoel, een beetje
Bij het woord “Schoppenvrouw” denk ik onmiddellijk aan een speelkaart. En als het dan ook nog eens de titel van een roman is, dan ontkom je bijna niet aan