“Onwaarschijnlijk” is de titel van het 18e hoofdstuk van de roman Duel met paard van Pauline Genee (Querido). In dit hoofdstuk, dat het kantelmoment van het boek in zich heeft, wordt het woord veelvuldig gebruikt. En voor mij is “onwaarschijnlijk” ook het gevoel dat overheerst na het lezen van dit boek.

En dan niet als antwoord op de vraag of een paard kan rekenen, maar als woord om uiting te geven aan mijn mening over deze roman: onwaarschijnlijk mooi!

Deze debuutroman is gebaseerd op werkelijk gebeurde voorvallen en de daarbij betrokken personen. Leuk om te weten, maar voor mij was dit totaal irrelevant. Duel met paard is namelijk typisch zo’n boek waarin je helemaal wordt ondergedompeld. Vanaf de allereerste zinnen neemt de schrijfster je mee in sfeerimpressies naar het Berlijn aan het begin van de vorige eeuw. Door haar taalgebruik en prachtige omschrijvingen waan je jezelf aanwezig op de binnenplaats van de Griebenowstrasse 10 om de rekenkunsten van paard Hans te aanschouwen.

Ik was 251 pagina’s lang volledig in de ban van de stugge leermeester Wilhelm von Osten en het Italiaanse druktemakertje Emilio Rendich. Beide figuren zijn door Genee uitermate karaktervol neergezet. Tussen de gemankeerde onderwijzer en de gepassioneerde, eigenzinnige Rendich ontstaat een bijzondere vriendschap. Zij hebben elkaar, ieder op zijn eigen manier, nodig. Desalniettemin heeft deze vriendschap een fatale afloop. In het geheel is er ook nog een prachtige bijrol voor buurvrouw Frau Piehl.

De schrijfstijl deed mij af en toe denken aan de schrijfstijl van Charles Lewinsky in Het lot van de familie Meijer. In dat boek ben ik al geruime tijd bezig, aangezien ik steeds een klein deel lees tussen andere boeken door. Ik kan maar niet de rust vinden om deze roman nu eens serieus op te pakken en uit te lezen. Wellicht niet bevorderlijk voor een goede indruk van deze roman, maar tot nu toe is mijn ervaring dat ik mij binnen de kortste keren weer helemaal kan inleven  in de sfeer van de beschreven periode. Overigens zie ik verder inhoudelijk geen vergelijk tussen Het lot van de familie Meijer en Duel met paard.

Duel met paard is zeer zeker geen sentimenteel verhaaltje over de bijzondere verhouding tussen man en paard. En (gelukkig) heeft het paard, hoewel de titel van het boek anders doet vermoeden, geen hoofdrol. In eerste instantie is het een mooi geschreven verhaal met een niet standaard onderwerp. Pas verder in het boek begon ik te merken dat er meerdere “duels” in deze geschiedenis verborgen zitten. Zo zijn er onder andere te benoemen de voortwoekerende harde vader-zoonrelatie, de conflicterende belangen van kunst en commercie, de persoonlijke worstelingen en de gespannen relaties tussen mensen. Daarnaast is er ook nog “de wetenschap”.

Het eind van het boek stemde mij een beetje verdrietig. De teleurstelling van Von Osten over de houding en het gedrag van Rendich, de manier waarop het wetenschappelijk onderzoek is uitgevoerd en de leegte van zijn leven, drukken zwaar op hem. Hoe het Rendich vergaat, ga ik hier niet verklappen. Ik kan alleen maar aanraden om dit boek zelf te gaan lezen. Dit boek heb ik overigens mogen lezen in het kader van de boekbloggersleesclub Een perfecte dag voor literatuur.

Ter overweging een citaat (pagina 93). Dit boek heeft het in zich om door filosofisch getinte teksten je te laten nadenken over levensvragen die als zodanig niet in dit boek behandeld worden en die het onderwerp van het boek overstijgen:

Misschien, mijnheer Rendich, is dit allemaal te diepzinnig voor u, maar kan iets ook in stilte waar zijn? In volledige anonimiteit? Een niet bewezen, niet geziene onomstotelijkheid, bestaat dat? Nou? 

Veel leesplezier!

theonlymrsjo

Wil je weten hoe de andere bloggers van Een perfecte dag voor literatuur schrijven over dit boek? Klik dan HIER. Binnen deze bloggersleesclub gaan we op 28 februari a.s. aandacht besteden aan IJstijd van Maartje Wortel.