Ik vind Hoe lees ik? van Lidewijde Paris een griezelig boek. Het is namelijk heel griezelig om een heel boek lang in de taal van de schrijfster jouw eigen
Blog Posts
Ik ben nieuwsgierig. Ik geef het maar gewoon toe. Door opvoeding, karakter en nog zo wat ben ik weliswaar niet altijd haantje de voorste, maar ik ben permanent geïnteresseerd
Maak kennis met Marcus. Marcus is een worm. Niet zo maar een worm, nee, een worm die een enorm avontuur meemaakt omdat hij nét niet wordt opgegeten door Laurens.
Ik reed laatst op de Afsluitdijk. Dat is op zich niets bijzonders, zeker niet als je weet dat ik onlangs ben verhuisd naar de Noordoostpolder terwijl het centrum van
Soms denk ik dat ik onder een steen leef. En dat terwijl ik mijzelf toch best bij de tijd vind. Ik weet van de wereldschokkende uitslag van het Brexit-referendum,
Een enkele keer gebeurt het. Een enkele keer gebeurt het dat ik registreer dat ik een goed geschreven verhaal lees, met zorg opgebouwd en met diverse, interessante thema’s. Dat ik
Er zijn van die boeken waar niet dóórhéén te kómen is. Van die boeken waarin je na een pagina of 25 maar weer opnieuw begint omdat je niet in het
Ken jij het ook nog van vroeger? Van die grote stukken kauwgom waar je na flink kauwen mooie, stevige bellen mee kon blazen? En die vervolgens stuk klapten (in
“Don’t judge a book by its cover” is zo’n typische uitdrukking voor lezers en boekenbloggers. We weten het allemaal, en toch stink ik er af en toe (bijna) in.
“Vroeger”, lang voor de ontwikkeling van Goodreads en Hebban, hield ik in een simpel schriftje bij welke boeken ik had gelezen. Naast informatie over uitgever, vertaler, aantal bladzijden en