Tja, daar zit je dan. Stiekem trots dat je bent toegetreden tot het boekenbloggers-land, want je hebt inmiddels zo’n 11 blogartikelen geschreven. En je bruist van de ideeën om te schrijven over gelezen en nog te lezen boeken. En dan ……. is er zomaar een hele week voorbij zonder dat je ook maar één letter hebt gepubliceerd.
Bloggen is een vak apart. Het is niet iets dat je er zomaar even bij doet. Dat blijkt maar weer. En hoe graag ik ook wil beweren dat ik minstens 1 keer per week iets zal plaatsen, moet ik nu toch simpelweg bekennen dat ik inhoudelijk nog niet veel te melden heb!
In mijn vorige blogpost gaf ik aan dat ik nu aandacht zou besteden aan het boek Kwikzilver van Paul Harding. Dat wil ik ook graag doen, want de eerste bladzijden zijn veelbelovend, maar dat boekje heb ik nu nog niet uitgelezen.
Wat ik wel uitgelezen heb is Nachttrein naar Lissabon van Paul Mercier, uitgegeven door de Wereldbibliotheek. Dit boek wordt aanstaande donderdag in mijn leesclub besproken, dus wil ik er hier liever nu nog niet te veel inhoudelijk over kwijt. Ik verklap vast dat ik heb genoten van dit boek en dat ik diep onder de indruk ben hoe knap dit boek door Gerda Meijerink is vertaald.
Eind september komt het boek Van dode mannen win je niet van Walter van den Berg uit. Dit boek ga ik lezen in het kader van de leesclub van Not Just Any Book “Een perfecte dag voor literatuur”. Verder heb ik weer het een en ander in de plaatselijke openbare bibliotheek zien liggen, dus het gaat uiteindelijk helemaal goed komen met het regelmatig plaatsen van blogartikelen.
Ben jij ook een (boeken)blogger en herken je de “druk” om regelmatig iets te publiceren? Ik stel het op prijs als je jouw ervaringen en tips deelt in een reactie. Reacties zijn overigens altijd welkom.
Veel leesplezier!
theonlymrsjo
7 comments: On En de tijd? De tijd tikt door ……
Is een hele normale respons op blogging. Continuïteit is altijd lastig, zelfs voor professionals. Het beste advies dat ik je kan geven is een andere deadline zoeken dan de eens per week. Waarom niet binnen een week na het gelezen boek? Dat het dan niet wekelijks is maakt niet uit.
Ja, daar zit wat in. Door het op die manier aan te pakken zal wel duidelijkheid voor mijzelf geven. Maar bloggen werkt ook beetje verslavend…. Het geeft een adrenalinestoot om op de button Publiceren te klikken. Kortom, ik moet nog op zoek naar de juiste balans.
Herkenbaar, zeker als je net begint. dan moet er echt nog een ritme ontstaan. Hoe meer je leest, hoe meer recensies je kunt plaatsen, dat scheelt al een hoop. Het scheelt dat je bij boekenclubs zit. Misschien kun je daar invalshoeken over vinden. Een speurtocht op internet levert vaak ook ideen op: de mooiste boekhandels, jouw maffe leesgewoontes, je favoriete schrijvers plus het waarom… Laat je inspireren dan komt het vanzelf goed! 🙂
Herkenbaar, ik heb ook lang het gevoel gehad dat ik mijn lezers teleurstelde als ik even niets te posten had. Nog twee ‘wijsheden uit eigen zak’: je hoeft niet iedere keer een boek te bespreken; soms kun je ook iets over jezelf schrijven, over je leesclub, over iets (boekgerelateerds) wat je gezien hebt etc. Het hoeven ook niet altijd lange verhalen te zijn hè.
En niet elk boek wat je leest hoef je te bespreken (bij sommige boeken heb je gewoon niet zoveel te melden)
Succes ermee!
Ha Joke. Leuk dat je reageert! En ik neem jouw wijsheden zeker ter harte. Ik ben begonnen met bloggen omdat ik onder andere door jouw blog enorm de kriebels kreeg om zelf ook af en toe wat te schrijven. Het is nog zoeken naar de juiste balans, maar eigenlijk is dat ook wel weer leuk om mee bezig te zijn. En het hoort, denk ik, ook gewoon bij bloggen dat je af en toe er bij stil staat wat je eigenlijk met je blog beoogt. Komt vast goed. Ik kom gewoon regelmatig bij jou “spieken” 🙂
Ik vind het soms ook moeilijk hoor! Ik probeer om de dag te bloggen, maar dat lukt me eigenlijk nooit en dan ook nog zoveel mogelijk boeken lezen! maar gelukkig is dit allemaal erg leuk om te doen. Dus even niets posten, betekent niet gelijk dat je er geen zin meer in zou hebben.
Nee precies, aan het enthousiasme ligt het niet! Ik vind het heel bemoedigend om van jullie allerlei reacties te ontvangen waaruit blijkt dat iedereen wel eens meer wil dan mogelijk. Dat geeft, hoe tegenstrijdig dat ook klinkt, weer goede moed 🙂